Posts Tagged ‘proaktywność’
Bądź wzorem, nie krytykiem.
Posted on: 2010-11-26
Kiedy piszę te słowa jest już grubo po północy, ale w Stanach Zjednoczonych jeszcze trwa Święto Dziękczynienia. Znam je tylko z filmów i zupełnie by mi umknęło, gdyby nie to, że znajomy Amerykanin zamieścił na swoim facebookowym profilu tę piosenkę:
Josh Groban „Thankful”
Somedays we forget
To look around us
Somedays we can’t see
The joy that surrounds us
So caught up inside ourselves
We take when we should give
(..)
Each of us must find our truth
It’s so long overdue
(..)
It’s up to us to be the change
And even though we all can still do more
There’s so much to be thankful for.
Za co jestem wdzięczna? Za co jestem wdzięczny? Amerykanie zadają sobie to pytanie przynajmniej raz w roku, i to w czasie, kiedy przeciętny Polak narzeka na pogodę, sytuację gospodarczą, polityków, na szefa, sąsiadów, dzieci i wszystko co tylko możliwe. W czasie kiedy łapiemy chandry i dołki. A przecież można inaczej.
Na przykład tak:
Proaktywna zdolność do radzenia sobie z ekstremalnymi sytuacjami życiowymi rozwija się przez zwyczajne codzienne wydarzenia. Przez to, jak dotrzymujemy zobowiązań, jak zachowujemy się w ulicznym korku, jak traktujemy irytującego klienta czy nieposłuszne dziecko. Przez sposób widzenia naszych problemów i przez to, na czym skupiamy energię. Przez nasz język.
Namawiam Cię do przetestowania zasady proaktywności w ciągu trzydziestu dni. Po prostu spróbuj i zobacz, co się stanie. Przez trzydzieści dni pracuj tylko w kręgu wpływu. Podejmuj zobowiązania i wywiązuj się z nich. Bądź latarnią, nie sędzią. Bądź wzorem, nie krytykiem. Bądź częścią rozwiązania, nie częścią problemu.
Wypróbuj tę zasadę w małżeństwie, w rodzinie, w pracy. Nie dyskutuj nad słabościami innych. Nie dyskutuj nad własnymi. Jeśli popełnisz błąd, dostrzeż go jak najszybciej, napraw, wyciągnij z niego naukę. Nie popadaj w obwiniający, oskarżający nastrój. Pracuj nad tym, nad czym masz kontrolę. Pracuj nad sobą. Nad być.
Spójrz na wady innych ze współczuciem, nie z oskarżeniem. Nie ma znaczenia to, czego inni nie robią ani co powinni zrobić. Ważna jest twoja samodzielnie wybrana reakcja na daną sytuację i to, co ty powinieneś robić. Jeśli zorientujesz się, że widzisz problem „na zewnątrz”, natychmiast zmień sposób myślenia. To takie myślenie jest problemem.
Ludzie, którzy ćwiczą swoją zarodkową wolność dzień po dniu, zwiększają ją pomału. Ci, którzy tego nie robią, stwierdzą, że zanika. Będą grać według scenariuszy napisanych przez rodziców, kolegów i społeczeństwo.
Jesteśmy odpowiedzialni za skuteczne działanie w życiu, za nasze szczęście, a ostatecznie, powiedziałbym nawet, za większość okoliczności.
Samuel Johnson powiedział: „Fontanna zadowolenia wytryska z umysłu, a ten, co posiadł tak małą wiedzę o ludzkiej naturze, że szuka szczęścia przez zmianę czegoś innego niż własnych skłonności, zmarnuje życie na bezowocnych wysiłkach i pomnoży żal, którego chciał się pozbyć„.
To fragment ksiażki „7 nawyków skutecznego działania” Stephena R. Covey’a.
Zobacz również:
Trening umysłu
Pomiędzy bodźcem a reakcją
Proaktywność
Wizualizacja i afirmacja
Uzależnienie związane z potwierdzaniem własnej wartości
Mahatma Gandhi – inspirujące cytaty
Zmiany, na które nie mamy wpływu
Bądź szczodry w pochwałach
Jak umiejętnie krytykować ?
.
Proaktywność
Posted on: 2010-01-26
To kolejny fragment ksiażki „7 nawyków skutecznego działania” Stephena R. Covey’a. Jestem coraz bardziej zachwycona tą książką – polecam BARDZO gorąco :)
Chociaż słowo „proaktywność” występuje dziś powszechnie w literaturze na temat zarządzania, ciągle nie ma go w wielu słownikach. Znaczy ono więcej niż przejmowanie inicjatywy. Znaczy, że jako ludzie jesteśmy odpowiedzialni za własne życie. Nasze zachowanie jest funkcją naszych decyzji, nie warunków. Możemy podporządkować uczucia wartościom. W naszych rękach jest inicjatywa i odpowiedzialność za to, co się dzieje.
Weźmy słowo o d p o w i e d z i a l n o ś ć (responsibility) znaczy ono „zdolność do odpowiedzi” (response-ability), zdolność do wyboru odpowiedzi. Ludzie działający skutecznie zdają sobie sprawę z własnej odpowiedzialności. Nie zrzucają winy za swoje zachowanie na okoliczności, warunki czy uwarunkowania. Ich zachowanie jest produktem ich własnego, świadomego, opartego na wartościach wyboru, nie zaś opartym na uczuciach efektem warunków.
Z natury jesteśmy proaktywni, jeśli zatem nasze życie jest funkcją warunków i uwarunkowań, to dlatego, że przez świadomą decyzję lub przez jej brak wybraliśmy, aby te zjawiska nas kontrolowały.
Wybór ten powoduje, że stajemy się r e a k t y w n i. Ludzie reaktywni często ulegają wpływom środowiska fizycznego. Gdy pogoda jest dobra, czują się dobrze. Jeśli nie, zmienia to ich postawę i poziom osiągnięć. Ludzie proaktywni mają własną pogodę. Nie ma dla nich znaczenia, czy świeci słońce, czy pada deszcz. Motorem ich działania są wartości; jeśli ich wartością jest dobra jakość pracy, to jest nią zawsze, bez względu na to, czy pogoda sprzyja czy też nie. Czytaj resztę wpisu »
Pomiędzy bodźcem a reakcją
Posted on: 2010-01-23
Fragment ksiażki „7 nawyków skutecznego działania” Stephena R. Covey’a
Victor Frankl wychowywał się na deterministycznej tradycji psychologii Freuda, która zakłada, że wszystko, co przydarzyło ci się w dzieciństwie, kształtuje twój charakter i osobowość i w zasadzie rządzi całym twoim życiem. Granice i wymiary twojego życia są ustalone i właściwie niewiele możesz z tym zrobić.
Frankl był psychiatrą żydowskiego pochodzenia. Był więźniem obozu śmierci w nazistowskich Niemczech, gdzie przeżył potworny koszmar, którego nawet nie chcemy opisywać. Jego rodzice, brat i żona zginęli w obozie. Wyniszczono mu całą rodzinę, z wyjątkiem siostry. Sam znosił tortury i niezliczone poniżenia, nie mając ani przez moment pewności, czy poprowadzą go do gazu, czy też zostanie pośród „ocalałych”, by sprzątać ciała lub szuflami wygarniać popiół z pieców krematoryjnych.
Pewnego dnia, gdy nagi siedział samotnie w maleńkiej celi, zaczął uświadamiać sobie coś, co potem nazwał „resztką ludzkiej wolności” – wolności, której nazistowscy władcy zabrać mu nie mogli. Mogli kontrolować całe jego otoczenie, mogli robić, co chcieli z jego ciałem, ale sam Victor Frankl pozostawał samoświadomym istnieniem, potrafiącym patrzeć jako obserwator na to wszystko, co się dzieje. Podstawa jego tożsamości była nienaruszona. Mógł decydować w swoim wnętrzu, w jaki sposób wszystko, co przeżywa, będzie na niego wpływać. Pomiędzy tym, co mu się przytrafiało, czyli bodźcem, a jego reakcją na to była jego wolność czy też moc wyboru tej reakcji.
Ryby mają głos! 
Najnowsze komentarze