Ryby mają głos!

W ramach weekendowo-halloweenowej laby wzięłam do ręki książkę Johna Hardinga „Siostrzyca”. To jedna z tych książek, które trudno odłożyć na półkę zanim się ją przeczyta do końca – wciąga! Akcja książki toczy się w dziewiętnastym wieku a tytułowa bohaterka – dwunastoletnia Florence – mieszka wraz z młodszym bratem w starej, pełnej tajemnic wiejskiej rezydencji. Dzieci są sierotami, oprócz służby, która zajmuje się głównie domem, nikt się nimi nie opiekuje, dzieci spędzają więc całe dnie razem, bawiąc się tylko w swoim towarzystwie. Rodzeństwo nigdy nawet nie widziało swojego wuja, który łoży na ich utrzymanie, a także podejmuje decyzje odnośnie ich życia – jedną z nich jest uczynienie z Florence analfabetki.  Dziewczynka jest jednak bystra i w jakiś sposób opanowuje sztukę czytania; wkrótce książki – choć niedozwolone – stanowią ważną rolę w jej życiu, to z nich czerpie wiedzę o świecie. Ale .. ponieważ Flo czyta w tajemnicy przed wszystkimi i nikt nie kontroluje jej lektur, dziewczynka korzystając z zasobów ogromnej, porzuconej przez wuja biblioteki czyta … horrory i kryminały Edgara Allana Poe, tragedie Szekspira i inne książki dla bardziej dojrzałych czytelników …

Co może powstać w umyśle inteligentnej, samotnej dziewczynki „wychowywanej” przez taką literaturę? Zdaje się, że na to pytanie próbuje odpowiedzieć John Harding budując na fundamencie tego pomysłu ciekawą historię. Oczami dwunastolatki (książka jest napisana językiem pełnych uroczych, dziewczęcych neologizmów, które nadają jej niepowtarzalny charakter) oglądamy świat romantycznej, pełnej mrocznych tajemnic dziewiętnastowiecznej Nowej Anglii. Ciekawa narracja i gotycki charakter sprawiają, że lektura tej książki to świetna rozrywka. Polecam! (tylko nie czytajcie tekstów na okładce, niestety zdradzają zakończenie …)