Posts Tagged ‘Antoni Kępiński’
Antoni Kępiński – inspirujące cytaty
Posted on: 2010-02-01
- In: Inspiracje
- 1 Comment
Oto kilka tekstów mojego „guru” Antoniego Kępińskiego:
„Człowiek, który w życiu doznał prawie wszystkich nieszczęść, potrafi się już tylko uśmiechać.”
„Nieokreślony niepokój jest przeżyciem związanym z samym faktem istnienia i występuje on u każdego człowieka.”
„Człowiek więcej boi się tworów własnego umysłu niż konkretnej rzeczywistości.”
„Zarówno lęk, jak i ból jest zjawiskiem pozytywnym i negatywnym zarazem.”
„Miłość jest jednym z najsilniejszych antidotów na uczucie lęku, dlatego tak ważną odgrywa rolę w relacjach pacjenta z lekarzem i pielęgniarką.”
„Zmiana nieznanego w znane, przyszłości w przeszłość, wymaga wysiłku i odwagi.”
„Im większe w człowieku wewnętrzne rozbicie, poczucie własnej słabości, niepewności i lęk, tym większa tęsknota za czymś, co go z powrotem scali, da pewność i wiarę w siebie.”
„Każde środowisko jest dobre i złe zarazem.”
„Ani we śnie, ani na jawie nie mamy wątpliwości co do rzeczywistości własnych przeżyć.”
„Człowiek musi gdzieś dążyć; gdy osiągnie cel, odczuwa zwykle niepokój, pustkę.”
„Alkohol redukuje udrękę pytań związanych z obrazem samego siebie.”
„Bardzo łatwo znaleźć się poza kręgiem ludzi normalnych.”
„Już w starożytności zwracano uwagę na pokrewieństwo między geniuszem a chorym psychicznie.”
„Człowiek dojrzały nie musi wciąż oglądać się za potwierdzeniem siebie w otoczeniu.”
„Agresja idzie w parze z lękiem.”
„Agresja łączy się z autoagresją.”
„Choć człowiek niejednokrotnie narzeka na pracę, nie może się bez niej obejść.”
„Gdy cel znajduje się w nieskończoności, to i droga do niego wiodąca nie może być wyraźnie wytyczona.”
„Jeśli to, co robię, nie ma sensu, to sam też sensu nie mam.”
„Natura jest zawsze mądrzejsza od ludzkich pomysłów.”
Zobacz również:
Victor Frankl – inspirujące cytaty
Nierozerwalność ustroju i jego czasoprzestrzeni
Kiedy przeszłość i przyszłość przerażają
Proaktywność
Dorosłe dzieci alkoholików zgadują, co jest normalne
.
Psychoterapia grupowa a indywidualna
Posted on: 2010-01-12
Jeśli ktoś chciałby zrozumieć różnice pomiędzy terapią indywidualną a grupową to zapraszam do lektury. To fragment książki „Psychopatologii nerwic” Antoniego Kępińskiego.
W psychoterapii indywidualnej istotnym elementem terapeutycznym jest związek uczuciowy, jaki wytwarza się między lekarzem a jego pacjentem. Natomiast w psychoterapii grupowej analogicznym czynnikiem jest związek uczuciowy tworzący się między członkami grupy. Psychoterapeuta schodzi w niej na dalszy plan. Psychoterapia indywidualna należy do metod psychologicznych leczenia, a grupowa – raczej do socjologicznych. Oczywiście podział taki jest sztuczny, zawsze bowiem rozpatruje się chorego na tle jego środowiska społecznego. Niemniej w psychoterapii indywidualnej środowisko społeczne jest czymś w pewnej mierze abstrakcyjnym, dowiadujemy się o nim z relacji chorego, psychoterapeuta niejednokrotnie wypełnia lukę, jaka istnieje w realnym środowisku chorego – dobrego ojca, przyjaciela itp. Postacią centralną psychoterapii indywidualnej jest zawsze chory. Obchodzą nas przede wszystkim jego przeżycia, jego nastawienia uczuciowe, jego widzenie siebie itp.
To fragment jednej z najważniejszych dla mnie książek – „Lęk” Antoniego Kepińskiego.
Kępiński jest uważnym i niesamowicie inspirującym obserwatorem otaczającego świata, ludzi, ludzkiej psychiki. Już samo czytanie jego książek działa terapeutyzująco. Polecam :)
Sygnał lękowy wychodzi daleko poza aktualne „tu i teraz” ustroju. Sięga w przyszłość i poza granice ciała. Działanie tego sygnału staje się bardziej zrozumiałe, gdy rozpatrujemy żywy ustrój w ścisłym powiązaniu z jego otoczeniem, tj. gdy nie oddzielamy go od jego „czasoprzestrzeni”. Sygnały pochodzące ze środowiska i sygnały wychodzące z ustroju do środowiska tworzą jakby integralną całość z ustrojem. Ustrój i jego „czasoprzestrzeń” stanowią więc pewną całość. Wprawdzie działając na otoczenie musimy oddzielić siebie od niego, musimy naszą „czasoprzestrzeń” rozdzielić na działający podmiot i odbierający nasze działanie przedmiot. Nawet gdy w aktualnej sytuacji „czasoprzestrzeń” ta zamyka się w granicach naszego ciała, nadal dokonujemy tego podziału, przedmiotem staje się część naszego ciała lub część naszej świadomości, które chcemy przekształcić (tzn. wydajemy im jakiś rozkaz, np. naszym rękom, myślom itp.).
Czytaj resztę wpisu »
Jestem wielbicielką Antoniego Kępińskiego i jego książki „Lęk”.
Te dwa fragmenty idealnie opisują moją sytuację sprzed 2,5 roku. Przeczytanie ich pozwoliło mi zrozumieć samą siebie.
Lęk jest uczuciem związanym z naszą przyszłością, z oczekiwaniem tego, co ma nastąpić. Przy słabym nasileniu lęku nie odgrywa większej roli, czy człowiek jest sam, czy razem z innymi wobec nieznanej mu przyszłości. Natomiast przy większym nasileniu zagadnienie to nie jest obojętne. Łatwiej zmierzyć się z przyszłością opierając się na drugim człowieku niż być wobec niej całkowicie samotnym.
Czytaj resztę wpisu »
Ryby mają głos! 
Najnowsze komentarze