Ryby mają głos!

Maltretowanie psychiczne

Posted on: 2009-12-17

Organizacja Amnesty International określa przemoc psychiczną za pomocą form jej stosowania:
– izolacja,
– ograniczanie snu lub pożywienia,
– narzucanie własnych sądów,
– degradacja werbalna (wyzywanie, poniżanie, upokarzanie),
– hipnoza,
– narkotyzowanie,
– groźba zabójstwa.

A. Piekarska (1991) do bardziej „wyrazistych” form przemocy psychicznej w stosunku do dziecka zalicza:
– groźby,
– ostrzeżenia,
– krzyczenie na dziecko,
– ośmieszanie,
– wrzeszczenie,
– przekleństwa,
– wyszydzanie,
– wyzywanie,
– groźby wyrzucenia z mieszkania lub wysłania do poprawczaka.

Browne, Davies i Stratton (1998) dzielą przemoc psychiczną na:
a) aktywną:
– poniżanie,
– nadużycie emocjonalne,
– pozbawienie środków materialnych,
b) pasywną:
– nieokazywanie uczuć,
– lekceważenie potrzeb emocjonalnych i materialnych.

Browne i Herbert (1999) określają przemoc psychiczną jako następujące zachowania:
– zadawanie cierpień psychicznych poprzez kontrolowanie i ograniczanie kontaktów ofiary z przyjaciółmi, szkołą i miejscem pracy;
– przymusowa izolacja i uwiązanie,
– zmuszanie do oglądania obrazów i aktów przemocy;
– zastraszanie, grożenie wyrządzeniem krzywdy fizycznej zarówno bliskiej osobie, jak i innym;
– stosowanie pogróżek, szantażu, gróźb popełnienia samobójstwa, ciągłe niepokojenie,
znęcanie się nad zwierzętami i niszczenie prywatnej własności.

Zachowania, które ze względu na swoje konsekwencje są maltretowaniem psychicznym, bardzo często są społecznie akceptowane, wkomponowywane w niewłaściwie pojętą rolę rodzica, opiekuna dziecka. Są także trudne do zdefiniowania, czasami bardzo subtelne i nieczytelne dla osób z zewnątrz. Opiekunowie dziecka często nie uznają ich za nadużycie i nie uświadamiają sobie cierpienia dziecka.
Wiele definicji określa przemoc psychiczną jako zdarzenia powtarzające się. To istotna uwaga, gdyż dzieciom zdarzają się także przypadkowe „zranienia psychiczne” ze strony opiekunów, które mogą być nieintencjonalne i rozumiane jako działania ochronne względem dziecka.

Tekst pochodzi z artykułu Katarzyny Fenik „Diagnoza maltretowania psychicznego dziecka”

Dodaj swój komentarz

psychoterapeuta - osoba posiadająca certyfikat szkoły psychoterapii lub będąca w trakcie jej zdobywania. Szkolenia PTP czy SN PTP mogą podjąć tylko osoby, które mają wykształcenie psychologiczne czy lekarskie albo od min. 5 lat pracują w ośrodkach zajmujących się psychoterapią.
 
Psycholog czy psychiatra bez szkolenia psychoterapeutycznego nie ma wystarczajacych umiejętności, żeby prowadzić psychoterapię.
 
Specjalista psychoterapii uzależnień i współuzależnienia to osoba, która skończyła wyższe studia (wystarczy pedagogika czy filozofia), oraz szkolenie PARPA - uważajcie w ośrodkach leczenia uzależnień.

Chomik

Statystyki

  • 507 985 odsłon od 11 grudnia 2009

"Pracuj tylko w kręgu wpływu. Podejmuj zobowiązania i wywiązuj się z nich. Bądź latarnią, nie sędzią. Bądź wzorem, nie krytykiem. Bądź częścią rozwiązania, nie częścią problemu.

"Wypróbuj tę zasadę w małżeństwie, w rodzinie, w pracy. Nie dyskutuj nad słabościami innych. Nie dyskutuj nad własnymi. Jeśli popełnisz błąd, dostrzeż go jak najszybciej, napraw, wyciągnij z niego naukę. Nie popadaj w obwiniający, oskarżający nastrój. Pracuj nad tym, nad czym masz kontrolę. Pracuj nad sobą. Nad być."
Stephen Covey

Wystarczy kliknąć

Pajacyk

Twój e-mail